غزلی از ارفع کرمانی:
امشب به کویت آمدم دانم که در وا می کنی رحمی به این خونین دل رسوای رسوا می کنی
لیلای من باشد عیان در هر زمان در هر مکان زاهد چرا بهر نشان هی لا و الا می کنی
ای دل بیاموزی اگر راه درست عاشقی با هرچه او قسمت کند صبر و مدارا می کنی
این چرخه می چرخد بسی بهر حساب هر کسی یک روز جبران می کند جوری که با ما می کنی
آشفته بازاری مکن ای دزد مادرزاد دل صد حلقه می پیچی به هم تا یک گره وا می کنی
گه در تماشاخانه ی قسمت مرا بازی دهی گه نقش های خویش را در من تماشا می کنی
صد وعده نادیدنی ارفع به خود هم می دهی با ظن وهم آلود خود دل را تسلا می کنی
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : جمعه 27 ارديبهشت 1392 | 23:11 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند